امام زمان ما

بیا...

 بیا که آینه ی روزگار زنگاری ست

بیا که زخم زبان های دوستان کاری ست

به انتظار نشستن در این زمانه ی یأس

برای منتظران چاره نیست ناچاری است

به ما مخند اگر شعرهای ساده ی ما

قبول طبع شما نیست کوچه بازاری است

چه قاب ها و چه تندیس های زرینی

گرفته ایم به نامت که کنج انباری است !

نیامدی که کپرهای ما کلنگی بود

کنون بیا که بناهایمان طلاکاری است

به این خوشیم که یک شب به نامتان شادیم

تمام سال اگر کارمان عزاداری است

نه این که جمعه فقط صبح زود بیدارند

که کار منتظرانت همیشه بیداری است

به قول خواجه ی ما در هوای طره ی تو

"چه جای دم زدن نافه های تاتاری است "

 -------------------------------------

آقا جون حالا که دور از دیده مایی هر وقت گل نرگس میبینم یا وقتی میرم به جمکران وروزهای جنعه به خصوص عصر که دلم نا خود آگاه میگیره توی صلواتم که اخرش به نام نو مزین میشه یادت میافتم اما شرم دارم که ایا این انتظار رو میپذیری و قبوله این ارادت کافیه و در شأن شماست؟!! یا بن الحسن ادکنی

کودک من هم اینک که ما در این دنیا نفس میکشیم یکی از ائمه اطهار امام زمان (عج) زنده هستند ولی در غیبیت و مخفی از نگاه ما زندگی میکنند امروز روز شهادت پدر بزرگوارشون و آغاز امامتشون هست سالهاست که ماشیعیان در انتظار 0نه به معنی نشستن بلکه به معنی حرکت کردن برای رسیدن ) آن روزیم ودر قنوت نمازهامان در دعای نیمه شبمان در زمزمه های شب وروزمان و در پس تلاشهای روزمره مان وجود نازنین آن حضرت را جستجو میکنیم

از خدا خواسته ام من و خانواده ام یکی از بهترین شعیانشان باشیم الهی امین